viernes, 8 de junio de 2012

"Printze txikia"


"Helduek inoiz ez dute ezer ulertzen beren kabuz, eta umeentzat nekagarria da beti dena azaldu behar izatea"
Aurten XX. mendeko egilerik nabarmenenetako baten jaiotzaren mendeurrena bete da: Antoine de Saint Exupéry (1900-1944). Hegazkinekiko grinak harrapaturiko idazle hau, bere kirol hegazkinean galdu baitzen arrastorik utzi gabe, liburuska handi baten egilea da: Printze Txikia (1942), diotenez munduko hizkuntza guztietara itzulia, katalana, euskara eta galegoa barne. Gaztelaniazko edizioan bakarrik, milioi bat aletatikgora saldutakoa dela uste dut. Haur literaturako idazlan klasiko bat da, aspaldi honetan Frantziako media guztien jomuga baita; izan ere, galdeketaren baten arabera, frantses askoren iritziz XX.mendeko libururik onena da. Parisera egin berri dudan bidaia batean egiaztatu ahal izan dut Printze Txikiaren inguruko gauzakien ugaltzea, souvenirs denda guztietan: postalak, giltzatakoak, kutxatxoak, koadernoak, bolalumak eta beste asko, Tour Eiffel berarekin ere konkurrentzian. Pentsatzera iritsi naiz ez ote gauden obra literarioaren beraren argia eta edertasuna estali eta iluntzen dituen merkatal fenomeno tipikoaren aurrean. Ba al daukate gure neska-mutilek obra horren berri? Balioesten al dute? Zergatik gustatzen zaie hainbeste helduei hain gaizki agertarazten dituen obra bat? Zenbait ahotsen arabera, Printze Txikia haurtzaroaren izenean haurtzaroari gogoz kontra ezarritako liburu horietako bat da. Helduek nostalgiaren izenean beren haurrei eskainitako klasiko bat, xalo eta kutsatu gabe irudikaturiko haurtzaro bat, galdutako paradisu bat…




Basado en la clásica novela del mismo nombre (de 1943) escrita por el escritor y aviador francés Antoine de Saint-Exupéry (1900-1944). La fábula —ambientada en los años cuarenta— cuenta la historia de un aviador (Richard Kiley) que se ve obligado a hacer un aterrizaje de emergencia en el desierto del Sáhara. Allí entabla amistad con un niño, el pequeño príncipe del asteroide B-612. En los días siguientes, el piloto se entera de sus diversos viajes por todo el Sistema solar. A medida que viaja por el espacio, el Principito tiene varios extraños encuentros con adultos en diferentes planetoides, todas con una manera sesgada de ver la vida. Pero no es hasta que finalmente llega a la Tierra, que el Principito aprende las lecciones más importante de todas, principalmente del Zorro, y la Serpiente. El Principito comparte estas lecciones con el piloto, antes de dejarse morir para poder escapar de la gravedad terrestre y volver a su asteroide.

miércoles, 21 de marzo de 2012

Nire lehenengo eguna munduan


NEREA Ni jaio nintzenean ez zuen euria egiten baina bai haizea. Jaio nintzenean negar eta negar egiten nuen, gero garbitu ondoren nire amarengana eraman ninduten. Egun hartan ez zen ezer berezirik gertatu, ni jaio nintzela. Gurutzeko ospitalean jaio nintzen arratsaldeko bostak eta laurdenetan eta inguruan nire aita eta medikuak zeuden. Jaio nintzenean nire aitak eta  amak poza sentitu zuten.


Ni jaio nintzenean 3kg pisatzen nituen, 49 cm neurtzen nuen, nire azaleko kolorea zuria zen eta nire izaera negartia zen. Ez nuen ezer berezirik, ile bat edo bi soilik neukalako.
Nire amarentzat erditzea ez zen erreza izan eta atsegina izan beharrean kontrakoa suertatu zitzaion. Baina orain oso pozik daude!


                                               

IRATI. 2001eko Otsailaren 24an jaio nintzen, Barakaldoko ospitalean. Nire amak bere tripatik ateratzea kostatu zitzaidala esan zidan: neure gurasoak egun bat aurretik joan ziren ospitalera, egun bat eman nuen ateratzeko, barruan oso gustora omen nengoelako. Urrengo egunean ama prest zegoela ni ez nintzen ateratzen, orduan 10 mediku sartu ziren eta mediku mutil bat nire amaren triparen gainean jarri zen. Azkenean atera nintzen!! 


13:45etan, 3’56 kilo pisatzen nituen eta 50’5cm neurtzen nuen. Jaio nintzenean ile beltza eta begi urdin-urdinak nituen. Nire horoskopoa ‘Piscis’ da. Ondoren nire gurasoak 3 egun gehiago geratu ziren, zeren eta ez nuen zer jaten; orain horren kontrakoa naiz, hau da, asko jaten dudala. Ospitaletik ateratzerakoan nire gurasoek manta bat hartu zuten hortik, oso prestatuta ez zirelako joan. Kotxera sartzerakoan nire gurasoek mendi guztiak elurrez estalita ikusi zituzten.         

martes, 20 de marzo de 2012

FILMEAK: pertsona izaten hezitzeko baliabideak

Películas que cambian la vida Cada vez mas se utilizan discursos de personajes del cine para motivar a los oyentes. "Quince minutos antes de saltar al césped del Estadio Olímpico de Roma, el 27 de mayo de 2009, los jugadores del F. C. Barcelona no recibieron una charla táctica ni una encendida arenga de Guardiola. Justo antes de enfrentarse a uno de los retos más importantes de su vida como deportistas, lo que hicieron fue ver siete minutos de 'Gladiator'. Los blaugrana salieron enfebrecidos al campo, dominaron al Manchester desde el primer minuto y terminaron alzándose con la copa de campeones de la Champions League de aquel año".
Albiste hau egunkarian (El Correo) agertu da. Egin klik loturan albiste osoa ikusi ahal izateko. Komenigarria da gurasoekin irakurtzea, haiek gaiari buruz hitz egiteko eta zenbait gauza azaltzeko.
Noticia que ha aparecido hoy en el periódico. Haced click en el enlace para poder ver la noticia entera. Conveniente leerla con los padres, para hablar del tema y aclarar datos.
Hain zuzen ere aurreko egunetan 2 filmeren zatiak ipini ditut ("Up" eta "Billy Elliot"), eta horietako bakoitzean gai bat lantzen da, eta hauek dira: maitasuna eta patzientzia.

jueves, 15 de marzo de 2012

"Billy Elliot" filmearen zati bat. Berak lortu zuen eta zuk?

"Paso a paso es pan comido, zancada a zancada es una odisea". 
Lo difícil es comenzar.
Tarea: Infórmate del significado de la frase de arriba 
Patzientzia birtutea da. Billyk (klikatu loturan filmearen fitxa ikusteko wikipedian) bere ametsa lortu zuen eta oso dantzari ona izatea lortu zuen. Eta zeuk ere zeure ametsak lortzeko prest al zaude? 

UP: Amodiozko istoriorik politena 4 minututan zehar

UP (Klikatu lotura filmaren fitxa teknikoa ikusteko): Una historia de amor en 4 minutos; una pareja de personalidades distintas pero unidas por el amor a la aventura. Tienen bien merecido el Oscar a mejor película animada y mejor música

martes, 13 de marzo de 2012

Hitz elkartuak: SUDURLUZE

Bilintx Donostian jaio zen 1831ko apirilaren 30an eta hil zen Amunarrizen 1876ko urtarrilaren 21an. Bere benetako izena Guillermo Joaquin Indalecio Bizkarrondo Ureña zen baina izen batzuk ipini zizkioten: Vilinch, Bilintx eta Moko. Ama Joakina Ureña Alana deitzen zen eta aita Jose Maria Bizkarrondo. Bilintxek Magisterioko eskolan ikasi zuen. Nikolasa Erkizia Makazaga azkoitiarrarekin ezkondu zen Donostian, 1869ko apirilaren 5ean. Hiru seme-alaba izan zituzten: Benito (1869, ezkondu aurretik jaioa), Pio Francisco (1871) eta Maria Ana (1874). Baserri munduko idealizaziotik urrunduta, amodiozko poesia landu zuen batez ere Bilintxek. Koldo Mitxelenaren iritzian, bera da euskal literaturan ahots benetan erromantikoena.
Bilintxek euki zuen bizitza desgraziatuta. Gaztea zenean eskaileretatik behera erori zen eta aurpegia desitxuratuta geratu zitzaion. Soka-muturrean behin zezenak adarkatu eta hanketan zauri larriak eragin zizkion; handik aurrera, errenka ibili zen betirako. Gerra Karlistan, karlistek hiria inguratuta zutelarik 1876ko San Sebastian egunean, Arratzain menditik botatako granada bat sartu zitzaion leihotik etxera eta horren ondorioz bi hankak moztu zizkioten. Sei hilabete luzetan oinaze izugarriak jasanda hil zen, uztailaren 21ean, euskal foruak deuseztatu zituzten egun berean. Sentimendu handiko idazlea zen. Berak idatzi zituen bertsoenetariko bat "Triste bizi naiz eta" da.

La fuente del perro

Calle del Perro Año 1800 Fuente urbana en pantalla modulada en una arquería de tres vanos rematados con frontón, del año 1800, en cuya estructura y composición se aprecia la influencia del estilo neoclásico imperante en la época. El origen de esta fuente no es del todo preciso. Anteriormente se llamó "Chorros de San Miguel", hasta que, finalmente, tomó el nombre de la calle donde se encuentra. Las tres gárgolas llaman la atención porque no son cabezas de perro, como algunos han querido ver, sino cabezas de león al estilo egipcio. Sorprende encontrarse una fuente como esta en Bilbao.
Una fuente con referencias a Grecia (las palmetas), a Egipto (los leones) y a la arquitectura paleocristiana (los estrígilos). 

miércoles, 7 de marzo de 2012

BIDEOA: "Binta y la gran idea"

Fitxa teknikoa
JATORRIZKO IZENBURUA: En el mundo a cada rato, «Binta y la gran idea» izenburuko laburmetraia.
URTEA: 2004.
IRAUPENA: 30 min.
HERRIALDEA: Espainia.
ZUZENDARIA: Javier Fesser.
EKOIZPEN-ETXEA: Tus Ojos UNICEF-ekin lankidetzan.
Sinopsia
"En el mundo a cada rato" munduko haurren eskubideen babesari buruzko filma da. UNICEFen bost lehentasunei buruz diharduten bost istoriok osatzen dute. Binta y la gran ideak lehentasunetako batean sakontzen du: neskatoen hezkuntza eta bortizkeriaren, zapalkuntzaren eta bazterketaren aurkako babesa.
Laburmetraia honetan lantzen dena:
·Esker oneko sentimendua geure baitan bizitzea.
·Dugun guztia ez dela irabazitako eskubidea bakarrik barneratzea.
·Bizitzak doan oparitzen dizkigun dohainen aurrean esker onez erantzuten ikastea.
·Geure bihotza besteei zabaltzeko bizitzan konfiantza izan behar dugula ulertzea, eta bizitzan konfiantza izateko eskertzen jakiteko beharra dugula.

martes, 6 de marzo de 2012

Propuesta: Aprendizaje del agradecimiento.


El cuento "Amigos" (Anónimo árabe)
«Dos amigos viajaban por el desierto y en un determinado punto del viaje discutieron.
Uno se enfadó tanto que le dio una torta al otro. El otro, ofendido, sin nada que decir, escribió en la arena:
"Hoy mi mejor amigo me pegó una bofetada en la cara".
Siguieron adelante y llegaron a un oasis donde resolvieron bañarse. El que había sido abofeteado y lastimado comenzó a ahogarse, siendo salvado por el amigo. Al recuperarse tomó un estilete y escribió en una piedra:
"Hoy mi mejor amigo me salvó la vida"
Intrigado, el amigo preguntó:
-¿Por qué, después de que te lastimé, escribiste en la arena, y ahora escribes en una
piedra?
Sonriendo, el otro amigo respondió:
-Cuando un gran amigo nos ofende, deberemos escribir en la arena donde el viento
del olvido y el perdón se encargarán de borrarlo y apagarlo; por otro lado, cuando nos
pase algo grandioso, deberemos grabarlo en la piedra de la memoria del corazón
donde ningún viento en todo el mundo podrá borrarlo.»
Reflexión
·¿Qué nos parece el relato?
·¿Qué tiene que ver con nuestra propia realidad?
·¿Por qué es bueno lo que escribe el amigo?
·¿Qué nos pasa muchas veces con los demás? ¿Guardamos lo bueno o guardamos lo
malo? ¿Qué nos sentaría mejor?
·¿Qué nos gustaría que guardaran de nosotros/as?
«Normalmente grabamos en piedra las ofensas que nos hacen los demás y en arena las ofensas que cometemos nosotros/as. Ahora intentaremos hacer lo contrario».
·¿Cómo distinguimos dentro de nosotros/as lo que está bien y lo que está mal?
·¿Por qué cuando hacemos algo que está mal nos sentimos mal? Pensemos cada uno/a
en situaciones en que no hemos actuado bien y luego nos hemos sentido mal por ello.
¿Qué crees que quiere decir escuchar a la conciencia?
·¿Estás de acuerdo con la siguiente afirmación? «Si escuchamos a nuestro interior, en el
fondo de la conciencia, podemos encontrar una idea buena para dar respuesta a nuestros problemas, sentimientos o actuaciones». ¿Por qué sí o por qué no estás de acuerdo?
·Piensa en situaciones en que has hecho las cosas mal y más tarde, tras reflexionar, has
sabido cómo tenías que haber actuado. ¿Qué crees que ha ocurrido dentro de ti?
·Ante cualquier conflicto, problema o dificultad que tengamos en clase o en la escuela,
nos daremos un tiempo para escuchar a la conciencia en silencio antes de tomar una
decisión definitiva.


miércoles, 22 de febrero de 2012

IÑAUTERIAK!

Hona hemen Iñauteri eguneko taldeko argazkia. Bi argazki ipini ditut zuek non zaudeten hobeto aukeratzeko. Zer esan batzuen piuraz, Iñauteriak ziren, hori bai, baina jarrera.... Beno, dibertitzeko eguna izan zen eta benetan oso ondo igaro genuen. Eguraldi lagun, euririk gabe ekin genion kalejirari. Ondoren gurasoentzako ekitaldia, eta bukatzeko...Merendola!! ze tortilla gozo eta  bizkotxo ezin hobeak. "Despentsa"n dauzkagu oraindik jan gabe geratu ziren hainbat pakete eta abarrak. Atsedenalditan pixkanaka joango gara husten...

martes, 14 de febrero de 2012

IRAGARKIA: Gaztelaniako lanak


Atzo gaztelania saioan egindako iragarkien aurkezpenak egin genituen. Andereño harritu egin zen guk  egindakoagaitik, oso iragarki politak asmatu genituen eta.  Taldeak osatuta eta arduradun bana izendatuta, lanari ekin genion eta azkenean txapelketa bat egin  genuen. Txapelketa orduan lehia pixka bat sortu zen eta Anak ez zuen nahi izan gu mintzea edo penaz geratzea batzuek boto gutxi lortu zituztelako eta bere ustean denek lan gogotsuak egin genituen.



viernes, 10 de febrero de 2012

MATEMATIKA

Geometriari dagokionez, biraketak eta translazioak lantzeko TETRISA oso joku ona da, espazioan kokatzeko trebetasunak hobetzen laguntzen bait du.
Beraz, aholkatzen dizuet Yolanda eta Ikerren blogean sartzea eta haiek ipinitako informazioa irakurtzea.
Jolastu ere izateko aukera izango duzue.

Argazki sariduna/Foto premiada


Gaurko albistea, "El Correo" egunkaritik hartuta/ Noticia del hoy, tomada de "El Correo" on-line.
El fotógrafo español Samuel Aranda ha sido proclamado hoy vencedor del World Press Photo, el más importante certamen mundial de fotoperiodismo, por la imagen de un herido en las revueltas de Yemen que es abrazado por una mujer con velo y que fue publicada en 'The New York Times'. La instantánea, que guarda cierta similitud con una Piedad, ha sido elegida entre más de 100.000 imágenes realizadas por un total de 5.247 fotógrafos provenientes de 124 países de todo en mundo.
En palabras del presidente del jurado de este galardón, Aidan Sullivan, la fotografía ganadora "muestra un momento conmovedor y compasivo, la consecuencia humana de un acontecimiento enorme y que aún continúa". Y ha añadido que "quizás nunca sepamos quién es esta mujer que sostiene en brazos a un familiar herido, pero juntos se convierten en la viva imagen de la valentía de la gente corriente que ayudó a crear un importante capítulo en la Historia de Oriente Próximo", ha manifestado.
Samuel Aranda es natural de Santa Coloma de Gramanet y su nombre se ha convertido en uno de los temas más comentados en las últimas horas.

Vamos a trabajar este texto en la asignatura de Castellano
PREGUNTAS:
!-¿Qué similitud encuentras entre las dos fotos?
2-¿En qué península está La República del  Yemen? (Mirar mapa) 
3-¿Dónde se encuentra la localidad de San Coloma de Gramanet?
4- Cuenta algo que sepas de Oriente Próximo. ¿Qué papel juega la mujer allí?
6-¿Cómo explicarías el significado de "fotografía social"?
7-¿De qué autor y de qué época es la obra escultórica "La Piedad"?
*Buscar información en Internet o preguntar en casa.

TALDE LANARI EKINGO DIOGU


Anak aspaldian talde kooperatiboen garrantziaz hitz egin digu. "Alternatiba"n saioan  batzuek talde lanari buruzko dinamika bat egin dute: denok etekina ateratzeko  besteengan pentsatzea zer inportatea den agerian dago, eta era horretan taldeak irabazten du.
Beraz, beheko bideo  politak ikusi ostean, honetaz jabetuta,  hemendik aurrera ahalegin haundiak egingo ditugu esandakoa betetzeko.
"GUTARIKO BAKOITZA GU GARA". Ondorengo  esaldi hau guk asmatutako leloa da.


Bideoak ikusteko helbidea sakatu. 
http://www.youtube.com/v/gBnvGS4u3F0?hl=en&fs=1&autoplay=1

lunes, 2 de enero de 2012

URTE BERRI ON!




Eta hauekin, zorra burutuko dut, zeren eta mobilean neuzkan argazki guztiak ipinita dauden. Falta direnen argazkiak bueltarako, gogoratu lehengo egunean esandakoa.Garaian lagun izkutuarena ekarri ez zutenek itzultzerakoan ekarriko dutelakoan nago.
Besterik gabe, ondo pasa; oraindik aste bat opor daukagu. Ni aste honetan kanporatuko naiz; beraz, hurrengo astelehenera arte.

Hasi berria den urte honetan: osasuna, poza, gorabeherak igarotzeko indarra eta ametsak betetzeko jarraikitasuna opa dizkizuet.
Zoriontsuak izan!